शौनकौर्वौकृता श्रीगणेशस्तुतिः PDF संस्कृत

शौनकौर्वौकृता श्रीगणेशस्तुतिः संस्कृत Lyrics

|| शौनकौर्वौकृता श्रीगणेशस्तुतिः ||

॥ श्रीगणेशाय नमः ॥

शौनकौर्वौ ऊचतुः ।
नमस्ते गजवक्त्राय विघ्नेशाय परात्मने ।
अपाराय महेशाय हेरम्बाय नमो नमः ॥ ३४॥

संसारार्णवताराय मायामोहहराय ते ।
ब्रह्मेशाय शिवादिभ्यो योगदाय नमो नमः ॥ ३५॥

ज्येष्ठानां ज्येष्ठराजाय सर्वेषां पूज्यमूर्तये ।
आदिपूज्याय देवाय चान्तःस्थाय नमो नमः ॥ ३६॥

अनादये च सर्वेषां मात्रे पित्रे परात्मने ।
स्वानन्दवासिने तुभ्यं गणेशाय नमो नमः ॥ ३७॥

शूर्पकर्णाय शूराय लम्बोदराय ढुण्ढये ।
विघ्नकर्त्रे ह्यभक्तानां भक्तानां विघ्नहारिणे ॥ ३८॥

ब्रह्मेशाय नमस्तुभ्यं ब्रह्मभूतप्रदाय च ।
योगेशाय सुशान्ताय शान्तिदाय नमो नमः ॥ ३९॥

गुणान्तं न ययुर्यस्य शिवविष्ण्वादयोऽमराः ।
योगिनः सगुणस्यापि निर्गुणस्याऽत्र का कथा ॥ ४०॥

नमो नमः प्रसन्नस्त्वं भव स्वामिन् गजानन ।
धौम्यपुत्रं च मन्दारं शिष्यं मे तारयाऽधुना ॥ ४१॥

तारयस्व शमीमौर्वकन्यां तां नाथ विघ्नप ।
वृक्षयोनिगतौ तौ तु मानुषौ कुरु तादृशौ ॥ ४२॥

भक्तिं ते देहि हेरम्ब यया भ्रान्तिर्विनश्यति ।
दासौ ते पादपद्मस्य वाञ्छितं कुरु सर्वदा ॥ ४३॥

तयोर्वचनमाकर्ण्य जगाद गणनायकः ।
तौ भक्तौ तपसा युक्तौ भक्तिबद्धस्वभावतः ॥ ४४॥

श्रीगजानन उवाच ।
भृशुण्डिना च विप्रर्षी शप्तौ तौ दम्पती पुरा ।
ज्ञात्वा मदीयतुण्डस्यापमानान्नात्र संशयः ॥ ४५॥

भृशुण्डिनोऽतिभक्तस्य मम मिथ्यावचः कदा ।
न करोमि महाभागौ देहादधिक एव सः ॥ ४६॥

भृशुण्डिनोऽपमानश्च क्रियते विविधैर्जनैः ।
न तत्र कोपसंयुक्तो भवते मुनिसत्तमः ॥ ४७॥

मदीयमपमानं स सहते न कदाचन ।
अतोऽहं तस्य वाक्यं वै न करोमि निरर्थकम् ॥ ४८॥

भवद्भ्यां तपसा बद्धः करिष्यामि हितावहम् ।
श‍ृणुतं मे वचो रम्यं वरं दास्यामि मुख्यकम् ॥ ४९॥

मन्दारस्य च शम्याश्च मूले स्थास्यामि निश्चलः ।
मद्रूपौ वृक्षजातीनां सर्ववन्द्यौ भविष्यतः ॥ ५०॥

देवास्तौ प्रणमस्यन्ति किं पुनर्जन्तवो मताः ।
दर्शनात् स्पर्शनाच्चैव पापघ्नौ तौ भविष्यतः ॥ ५१॥

मत्प्रियौ सर्वभावेन देवानां प्रियरूपिणौ ।
भविष्यतो विशेषेण वृक्षराजौ महामुनी ॥ ५२॥

शमीपत्रेण मां विप्रा पूजयिष्यन्ति मानवाः ।
तेषां वाञ्छां सदाऽहं वै पूरयिष्यामि शाश्वतीम् ॥ ५३॥

मन्दारपुष्पमेकं समर्पयिष्यति मे नरः ।
तेन हृष्टो भविष्यामि फलं दास्यामि वाञ्छितम् ॥ ५४॥

कृता नानाविधा पूजा मदीया मानवेन च ।
दूर्वाहीना वृथा सर्वा भवत्यत्र न संशयः ॥ ५५॥

अद्य प्रभृति विप्रेशौ शमीपत्रेण संयुता ।
मन्दारकुसुमेनैव सफला सा भविष्यति ॥ ५६॥

शमीपत्रं नरेणैव भवेन् मयि समर्पितम् ।
न तु ऋतुशतेनैव तुल्यं तेभ्योऽधिकं मतम् ॥ ५७॥

शमीपत्रेण सन्तुष्टो भविष्यामि निरन्तरम् ।
मन्दारपुष्पकेणैव को वदेत्तु तयोः फलम् ॥ ५८॥

नित्यं शमीं नमेद्यस्तु पूजयेद्वा तु संस्पृशेत् ।
स सप्तकुलसंयुक्तः स्वानन्दं मे गमिष्यति ॥ ५९॥

तथा मन्दारवृक्षं यो नमेत् सम्पूजयेन्नरः ।
संस्पृशेत् सोऽपि स्वानन्दं व्रजेत् सप्तकुलैर्युतः ॥ ६०॥

प्रदक्षिणां प्रकुर्वीत शमीमन्दारवृक्षयोः ।
सप्तद्वीपवती पृथ्व्याः कृता तेन प्रदक्षिणा ॥ ६१॥

यदि भावेन वृक्षस्य प्रदक्षिणा कृता भवेत् ।
शतभूमिप्रदाक्षिण्यसमं पुण्यं लभेन्नरः ॥ ६२॥

बहुनाऽत्र किमुक्तेन मद्रूपौ वृक्षजातिषु ।
तयोश्च महिमानं को भवेद्वर्णयितुं क्षमः ॥ ६३॥

वृक्षबुद्ध्या शमीं यो वै मन्दारं यदि पश्यति ।
स नारकी नरो विप्रौ भविष्यति न संशयः ॥ ६४॥

शमीं मन्दारकं वीक्ष्य न नमेद्यो नराधमः ।
दक्षिणं कुरुते नैव नष्टपुण्यो भवेत्तदा ॥ ६५॥

शमीं यश्छेदयेद्वापि मन्दारं मुनिसत्तमौ ।
नरकेषु महापापी पतिष्यति न संशयः ॥ ६६॥

शाखां पत्रं तु यः पापी छेदयिष्यति मानवः ।
नारकी स भवेन्नूनं दर्शनात् पापदो भवेत् ॥ ६७॥

शमीं यो निन्दयेद्वा यो मन्दारं वृक्षसत्तमम् ।
सर्वभाग्यविहीनः स नारकी जायते ततः ॥ ६८॥

मद्रूपेणैव मन्दारं शमीं यस्तु प्रपश्यति ।
स भुक्त्वा विविधान् भोगानन्ते स्वानन्दगो भवेत् ॥ ६९॥

मन्दारमूलमादाय मूर्तिं कृत्वा मदीयिकाम् ।
पूजयिष्यन्ति मद्भक्तास्तेषां साध्योऽहमञ्जसा ॥ ७०॥

मन्दारमूलजा मूर्तिः सद्यः सिद्धिप्रदायिका ।
तद्वन्नैवान्यसम्भूता मम मूर्तिर्भविष्यति ॥ ७१॥

मन्दारमूर्तिगं पूजेत् शमीपत्रेण भावतः ।
दूर्वामन्दारपुष्पैश्च त्रयं सुदुर्लभं मतम् ॥ ७२॥

शमी मन्दारदूर्वाश्च त्रयमेकत्र कारितम् ।
भक्तेन स तु मत्तुल्यो पूजायां मे भविष्यति ॥ ७३॥

शमीमन्दारजां मालां कृत्वा जपं समाचरेत् ।
अनन्तफलभोक्ताऽसौ भविष्यति न संशयः ॥ ७४॥

शमीमन्दारजां मालां दधानः पुरुषो भवेत् ।
तस्य देहं समालोक्य विघ्ना नश्यन्ति पापकाः ॥ ७५॥

अन्ते शमीभवं पत्रं मन्दारकुसुमं तथा ।
दूर्वापत्रं धृतं येन धरिष्यति यमो न तम् ॥ ७६॥

शमीमन्दारसामीप्ये पूजयेन् मां च मानवः ।
तेनाप्यसङ्ख्यका पूजा कृता मे नाऽत्र संशयः ॥ ७७॥

एवमुक्त्वा पुनस्तौ स जगाद गणनायकः ।
मद्भक्तिं यदि विप्रेशाविच्छथो भावसंयुतौ ॥ ७८॥

तदा मन्दारवृक्षस्य मूलजां मूर्तिमादरात् ।
कृत्वा पूजां प्रकुर्वाथां यथा विधिसमन्वितौ ॥ ७९॥

शमीमन्दारदूर्वाभिः सन्तुष्टोऽहं भवामि तु ।
नान्यथा पूर्णभावेन मम तुष्टिकरं भवेत् ॥ ८०॥

तुलसीवर्जितां पूजां मदीयां कुरुतं सदा ।
शमीमन्दारमालाभिर्जपं मे कुरुतं सदा ॥ ८१॥

एवमुक्त्वा गणाधीशस्तत्रैवान्तरधीयत ।
विप्रौ बभूवतुर्हर्षसमायुक्तौ विशेषतः ॥ ८२॥

इति शौनकौर्वौकृता श्रीगणेशस्तुतिः सम्पूर्णा ॥