হনুমান চালীসা পাঠ ৰামভদ্ৰাচাৰ্য PDF অসমীয়া

|| হনুমান চালীসা পাঠ ৰামভদ্ৰাচাৰ্য ||

|| দোহা ||

শ্ৰী গুৰু চৰন সৰোজ ৰজ, নিজ মনু মুকুৰু সুধাৰি।
বৰনউঁ ৰঘুবৰ বিমল জসু, জো দায়কু ফল চাৰি॥
বুদ্ধিহীন তনু জানিকে, সুমিৰৌং পৱন কুমাৰ।
বল বুদ্ধি ৱিদ্যা দেহু মোহিং, হৰহু কলেশ ৱিকাৰ॥

|| চৌপাঈ ||

জয় হনুমান জ্ঞান গুন সাগৰ।
জয় কপীস তিহুং লোক উজাগৰ॥
ৰামদূত অতুলিত বল ধামা।
অঞ্জনি–পুত্ৰ পৱনসুত নামা॥

মহাৱীৰ ৱিক্ৰম বজৰঙ্গী।
কুমতি নিৱাৰ সুমতি কে সঙ্গী॥
কঞ্চন বৰন ৱিৰাজ সুৱেসা।
কানন কুণ্ডল কুঞ্চিত কেসা॥

হাথ বজ্ৰ ঔৰ ধ্ৱজা বিৰাজৈ।
কাঁধে মূঁজ জনেঊ সাজৈ।
‘শঙ্কৰ স্ৱয়ং কেসৰী নন্দন’।
তেজ প্ৰতাপ মহা জগবন্দন॥

ৱিদ্যাৱান গুনী অতি চাতুৰ।
ৰাম কাজ কৰিবে কো আতুৰ॥
প্ৰভু চৰিত্ৰ সুনিবে কো ৰসিয়া।
ৰাম লখন সীতা মন বসিয়া॥

সূক্ষ্ম ৰূপ ধৰি সিয়হিং দিখাৱা।
ৱিকট ৰূপ ধৰি লঙ্ক জৰাৱা॥
ভীম ৰূপ ধৰি অসুৰ সংহাৰে।
ৰামচন্দ্ৰ জী কে কাজ সংৱাৰে॥

লায় সঞ্জীৱন লখন জিয়ায়ে।
শ্ৰীৰঘুবীৰ হৰষি উৰ লায়ে॥
ৰঘুপতি কীন্হীং বহুত বড়াঈ।
তুম মম প্ৰিয় ভৰতহি সম ভাঈ॥

সহস বদন তুম্হৰো যশ গাৱৈং।
অস কহি শ্ৰীপতি কণ্ঠ লগাৱৈং॥
সনকাদিক ব্ৰহ্মাদি মুনীসা।
নাৰদ সাৰদ সহিত অহীসা॥

জম কুবেৰ দিক্পাল জহাং তে।
কৱি কোৱিদ কহি সকে কহাং তে॥
তুম উপকাৰ সুগ্ৰীৱহিং কীন্হা।
ৰাম মিলায় ৰাজপদ দীন্হা॥

তুম্হৰো মন্ত্ৰ ৱিভীষন মানা।
লঙ্কেশ্ৱৰ ভয়ে সব জগ জানা॥
জুগ সহস্ৰ যোজন পৰ ভানূ।
লীল্যো তাহি মধুৰ ফল জানূ॥

প্ৰভু মুদ্ৰিকা মেলি মুখ মাহীং।
জলধি লাঙ্ঘি গয়ে অচৰজ নাহীং॥
দুৰ্গম কাজ জগত কে জেতে।
সুগম অনুগ্ৰহ তুম্হৰে তেতে॥

ৰাম দুআৰে তুম ৰখৱাৰে।
হোত ন আজ্ঞা বিনু পৈসাৰে॥
সব সুখ লহৈ তুম্হাৰী সৰনা।
তুম ৰক্ষক কাহূ কো ডৰনা॥

আপন তেজ সম্হাৰো আপৈ।
তীনোং লোক হাঙ্ক তেং কাম্পৈ॥
ভূত–পিশাচ নিকট নহিং আৱৈ।
মহাৱীৰ জব নাম সুনাৱৈ॥

নাসৈ ৰোগ হৰৈ সব পীৰা।
জপত নিৰন্তৰ হনুমত বীৰা॥
সঙ্কট তেং হনুমান ছুড়াৱৈ।
মন-ক্ৰম-ৱচন ধ্যান জো লাৱৈ॥

‘সব পৰ ৰাম ৰায় সিৰ তাজা‘।
তিনকে কাজ সকল তুম সাজা।
ঔৰ মনোৰথ জো কোঈ লাৱৈ।
তাসো অমিত জীৱন ফল পাৱে॥

চাৰোং জুগ পৰতাপ তুম্হাৰা।
হৈ পৰসিদ্ধ জগত উজিয়াৰা॥
সাধু সন্ত কে তুম ৰখৱাৰে।
অসুৰ নিকন্দন ৰাম দুলাৰে॥

অষ্ট সিদ্ধি নৱ নিধি কে দাতা।
অস ৱৰ দীন জানকী মাতা॥
ৰাম ৰসায়ন তুম্হৰে পাসা।
‘ সাদৰ হো ৰঘুপতি কে দাসা ‘॥

তুম্হৰে ভজন ৰাম কো পাৱৈ।
জনম-জনম কে দুখ ‘বিসৰাৱৈ॥
অন্তকাল ৰঘুবৰপুৰ জাঈ।
জহাঁ জন্ম হৰি-ভক্ত কহাঈ॥

ঔৰ দেৱতা চিত্ত ন ধৰঈ।
হনুমত সেঈ সৰ্ৱ সুখ কৰঈ॥
সঙ্কট কটৈ মিটৈ সব পীৰা।
জো সুমিৰৈ হনুমত বলবীৰা॥

জয় জয় জয় হনুমান গোসাঈং।
কৃপা কৰহু গুৰুদেৱ কী নাঈং॥
‘যহ সত বাৰ পাঠ কৰ জোঈ’ l
ছূটহি বন্দি মহাসুখ হোঈ॥

জো যহ পঢ়ৈ হনুমান চালীসা।
হোয় সিদ্ধি সাখী গৌৰীসা॥
তুলসীদাস সদা হৰি চেৰা।
কীজৈ নাথ হৃদয় মহঁ ডেৰা॥

|| দোহা ||

পৱন তনয় সঙ্কট হৰন,
মঙ্গল মূৰতি ৰূপ।
ৰাম লখন সীতা সহিত,
হৃদয় বসহু সুৰ ভূপ॥

|| জয়-ঘোষ ||

বোলো সিয়াৱৰ ৰামচন্দ্ৰ কী জয়
বোলো পৱনসুত হনুমান কী জয়
বোল বজৰঙ্গবলী কী জয়।
পৱনপুত্ৰ হনুমান কী জয়॥