|| শ্ৰীকৃষ্ণ চালীসা ||
দোহা
বংশী শোভিত কৰ মধুৰ,
নীল জলদ তন শ্যাম ।
অৰুণ অধৰ জনু বিম্বফল,
নয়ন কমল অভিৰাম ॥
পূৰ্ণ ইন্দ্ৰ, অৰৱিন্দ মুখ,
পীতাম্বৰ শুভ সাজ ।
জয় মনমোহন মদন ছৱি,
কৃষ্ণচন্দ্ৰ মহাৰাজ ॥
জয় যদুনন্দন জয় জগৱন্দন ।
জয় ৱসুদেৱ দেৱকী নন্দন ॥
জয় যশুদা সুত নন্দ দুলাৰে ।
জয় প্ৰভু ভক্তন কে দৃগ তাৰে ॥
জয় নট-নাগৰ, নাগ নথৈয়া ।
কৃষ্ণ কন্হৈয়া ধেনু চৰৈয়া ॥
পুনি নখ পৰ প্ৰভু গিৰিৱৰ ধাৰো ।
আও দীনন কষ্ট নিৱাৰো ॥
ৱংশী মধুৰ অধৰ ধৰি টেৰৌ ।
হোৱে পূৰ্ণ ৱিনয় যহ মেৰৌ ॥
আও হৰি পুনি মাখন চাখো ।
আজ লাজ ভাৰত কী ৰাখো ॥
গোল কপোল, চিবুক অৰুণাৰে ।
মৃদু মুস্কান মোহিনী ডাৰে ॥
ৰাজিত ৰাজিৱ নয়ন ৱিশালা ।
মোৰ মুকুট ৱৈজন্তীমালা ॥
কুণ্ডল শ্ৰৱণ, পীত পট আছে ।
কটি কিঙ্কিণী কাছনী কাছে ॥
নীল জলজ সুন্দৰ তনু সোহে ।
ছবি লখি, সুৰ নৰ মুনিমন মোহে ॥
মস্তক তিলক, অলক ঘুঙ্ঘৰালে ।
আও কৃষ্ণ বাংসুৰী ৱালে ॥
কৰি পয় পান, পূতনহি তাৰ্যো ।
অকা বকা কাগাসুৰ মাৰ্যো ॥
মধুৱন জলত অগিন জব জ্ৱালা ।
ভৈ শীতল লখতহিং নন্দলালা ॥
সুৰপতি জব ব্ৰজ চঢ়্যো ৰিসাঈ ।
মূসৰ ধাৰ ৱাৰি ৱৰ্ষাঈ ॥
লগত লগত ৱ্ৰজ চহন বহায়ো ।
গোৱৰ্ধন নখ ধাৰি বচায়ো ॥
লখি যসুদা মন ভ্ৰম অধিকাঈ ।
মুখ মংহ চৌদহ ভুৱন দিখাঈ ॥
দুষ্ট কংস অতি উধম মচায়ো ।
কোটি কমল জব ফূল মঙ্গায়ো ॥
নাথি কালিয়হিং তব তুম লীন্হেং ।
চৰণ চিহ্ন দৈ নিৰ্ভয় কীন্হেং ॥
কৰি গোপিন সঙ্গ ৰাস ৱিলাসা ।
সবকী পূৰণ কৰী অভিলাষা ॥
কেতিক মহা অসুৰ সংহাৰ্যো ।
কংসহি কেস পকিড় দৈ মাৰ্যো ॥
মাত-পিতা কী বন্দি ছুড়াঈ ।
উগ্ৰসেন কহঁ ৰাজ দিলাঈ ॥
মহি সে মৃতক ছহোং সুত লায়ো ।
মাতু দেৱকী শোক মিটায়ো ॥
ভৌমাসুৰ মুৰ দৈত্য সংহাৰী ।
লায়ে ষট দশ সহসকুমাৰী ॥
দৈ ভীমহিং তৃণ চীৰ সহাৰা ।
জৰাসিন্ধু ৰাক্ষস কহঁ মাৰা ॥
অসুৰ বকাসুৰ আদিক মাৰ্যো ।
ভক্তন কে তব কষ্ট নিৱাৰ্যো ॥
দীন সুদামা কে দুঃখ টাৰ্যো ।
তন্দুল তীন মূণ্ঠ মুখ ডাৰ্যো ॥
প্ৰেম কে সাগ ৱিদুৰ ঘৰ মাঁগে ।
দুৰ্যোধন কে মেৱা ত্যাগে ॥
লখী প্ৰেম কী মহিমা ভাৰী ।
ঐসে শ্যাম দীন হিতকাৰী ॥
ভাৰত কে পাৰথ ৰথ হাঁকে ।
লিয়ে চক্ৰ কৰ নহিং বল থাকে ॥
নিজ গীতা কে জ্ঞান সুনাএ ।
ভক্তন হৃদয় সুধা ৱৰ্ষাএ ॥
মীৰা থী ঐসী মতৱালী ।
ৱিষ পী গঈ বজাকৰ তালী ॥
ৰানা ভেজা সাঁপ পিটাৰী ।
শালীগ্ৰাম বনে বনৱাৰী ॥
নিজ মায়া তুম ৱিধিহিং দিখায়ো ।
উৰ তে সংশয় সকল মিটায়ো ॥
তব শত নিন্দা কৰি তৎকালা ।
জীৱন মুক্ত ভয়ো শিশুপালা ॥
জবহিং দ্ৰৌপদী টেৰ লগাঈ ।
দীনানাথ লাজ অব জাঈ ॥
তুৰতহি ৱসন বনে নন্দলালা ।
বঢ়ে চীৰ ভৈ অৰি মুংহ কালা ॥
অস অনাথ কে নাথ কন্হৈয়া ।
ডূবত ভংৱৰ বচাৱৈ নৈয়া ॥
`সুন্দৰদাস’ আস উৰ ধাৰী ।
দয়া দৃষ্টি কীজৈ বনৱাৰী ॥
নাথ সকল মম কুমতি নিৱাৰো ।
ক্ষমহু বেগি অপৰাধ হমাৰো ॥
খোলো পট অব দৰ্শন দীজৈ ।
বোলো কৃষ্ণ কন্হৈয়া কী জৈ ॥
দোহা
যহ চালীসা কৃষ্ণ কা,
পাঠ কৰৈ উৰ ধাৰি ।
অষ্ট সিদ্ধি নৱনিধি ফল,
লহৈ পদাৰথ চাৰি ॥
- hindiश्री कृष्ण चालीसा
- englishShri Krishan Chalisa
- englishKrishna Chalisa
- tamilஶ்ரீக்ருʼஷ்ண சாலீஸா
- gujaratiશ્રીકૃષ્ણ ચાલીસા
- odiaଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଚାଲୀସା
- kannadaಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಚಾಲೀಸಾ
- bengaliশ্রীকৃষ্ণ চালীসা
- punjabiਸ਼੍ਰੀਕ੍ਰੁਸ਼਼੍ਣ ਚਾਲੀਸਾ
- teluguశ్రీకృష్ణ చాలీసా
- malayalamശ്രീകൃഷ്ണ ചാലീസാ
- hindiश्री कृष्ण चालीसा
- englishShri Krishna Chalisa
Found a Mistake or Error? Report it Now
